Selous game reserve

Zo na de eerste dagboek melding, was het meteen weer klaar voor 4 dagen. Goed om te onthaasten, zonder 3G, wifi of enige andere vorm van internet. Zelfs onze telefoons waren stil midden in de bush.
Na een bijzondere binnenlandse vlucht met Coastal aviation, geland op Metemere airstrip (nou ja, cq zandpad), vlakbij ons verblijf: Rufiji river camp.
Een prachtige lodge, aan de rivier, slapen in tenten onder een afdak, met af een toe een groep olifanten in het kamp en 's nachts een hippo naast de tent. Aangezien die 4 tonners elke nacht het zelfde pad lopen, hadden wij elke nacht bezoek op nog geen 3m.
Na het avond eten, werd iedereen door een Massai naar zijn tent gelopen. Daar we onderweg van alles tegen konden komen. Blijkbaar liepen er ook hyenas door het kamp. Maar die houden zich onzichtbaar, maken niet zoveel kabaal als olifanten of hippos.
De tenten lagen op behoorlijke afstand. De verste was 500m! En dat is best lang lopen in het pikke donker in de bush, zonder omheining of afrastering. En donker is het daar. Pik en pik zwart.

Na 4 safari dagen in Selous game reserve, bloed hete zon : honderden foto's en film verder. Honderden giraffen gespot (tot in den treure, hoe mooi ze ook zijn), tientallen olifanten, 1 drachtige leeuwin, 2 gestreepte jakhalzen, ontelbare nijlpaarden, grote kuddes buffels en zebra's, apen en vogels in alle maten en kleuren. Een kill van een baby giraffe door hyena's. En als toegift 2 solitaire leeuwen alllebei goed gevuld, dus eigenlijk net te laat gevonden. Maar een daarvan nog wel on the move.

Het waren 4 fantastische dagen, in de jeep, op het water en op de laatste ochtend een wandel safari terug naar de airstrip, alwaar wij om 9uur ons ontbijt geserveerd kregen. Net als elke morgen met de earlybird safari's. Picknicken aan een water, waar het een drukte van jewelste is, met het komen en gaan van dieren en waar altijd wel iets bijzonders gebeurd. Drinkende en vechtende giraffen, vechtende zebra's, solitaire nieuwschierige buffel (niet te vertrouwen, de gidsen hielden wijselijk de Laro tussen ons en de buffel tijdensvde picknick) kwam recht op ons af gesukkeld , maar allemaal mooi om live mee te maken.

Ook de hyena kill, was heel bijzonder, triest voor de moeder die het jong bleef verdedigen, ook al was het reeds dood. Je ziet het niet kunnen begrijpen van zo'n moeder, dat het jong niet meer opstaat. En uiteindelijk dan toch maar weg loopt , alwaar de hyenas meteen beginnen te vreten, want een ander woord is er niet voor.

Ik zal (later) foto's plaatsen onder een apart kopje, wie er niet tegen kan, niet kijken, het is een bloedig tafereel, je bent gewaarschuwd, dit is real life in de bush, en dus niet zielig, hyenas moeten ook eten. Punt. En verder heeft de giraffe geen vijand, vandaar dat er ook zooooooooveel zijn. Een jong, zeker zo jong, is een makkelijke prooi. We hebben een half uur staan kijken en toen wij na 3uur op dezelfde plek terug kwamen, was er niets meer te zien. Nog geen bloedvlek, geen enkel botje, niets, alles op en weg. We hadden gehoopt om daar gieren aan te treffen, maar zelfs die hebben waarschijnlijk niets gehad. Al hingen die meteen in de lucht. Alles was op of mee naar het hol genomen.