Hiroshima en Himeji, dag 9
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda en Kees
25 November 2017 | Japan, Hiroshima
Nog een mooie koude dag. We worden wakker met wit berijpte daken. Vandaag veel uren treinen naar Hiroshima en terug (1000km!). Onder weg ook nog uitstappen in Himeji, om het witte samoeraikasteel te bezoeken.
Het kasteel ligt er prachtig bij in de zon. Gelukkig is het niet al te druk en kunnen we meteen naar binnen. Je wordt het hele kasteel doorgeleid, maar er is weinig tot niets te zien. Enkel het gebouw zelf.
Geen inrichting, geen meubels, geen verhaal, wat jammer, een gemiste kans. Na 1uur en heel veel trappen op en af, staan we weer buiten. De buitenkant is prachtig, daar hadden we het bij kunnen laten. toch leuk om gezien te hebben.
Snelle lunch (japanese style) en door naar Hiroshima.
De Shinkansen blijven ons uitdagen. Het gaat fout na Hemeji. We krijgen de omroep stop op Hiroshima niet mee. En dan is het volgende station 130km verder. Hahahaha, ja zo gaat dat.
En dan weer terug 25min treinen..... dat is totaal 1,5uur minder Hiroshima. Helaas. En onze tijd was daar al zo beperkt door Hemeji stop.
C'est la vie.
Maar het Peace Memorial Museum is aan het verbouwen, dus 1,5uur is bijna genoeg om de film te zien en het huidige museum te doorlopen. Al worden wij er rond 18.10uur langzaam maar resoluut uitgeveegd door oprukkende bewakings mannetjes.
We zagen wat ooit was voor en na de bom, en het verhaal van de weder opbouw.
Misschien moet Trump eens met een overlevende in gesprek gaan. Nu kan het nog. Het zijn er niet veel meer.
Daarna door het Peace Memorial Park, via de Peace Bell, naar de A-Bomb Dome gelopen. Het sinistere sillouette van een vernield overheids gebouw, waar de bom op 600m hoogte boven is ontploft.
Het geraamte is het enige overblijfsel van dat resultaat. Vreselijk te bedenken wat voor leed zich hier afgespeeld heeft. Onmenselijk.
En dan de veerkracht van een volk om zo terug te komen.
We wandelen terug naar het station, eten daar op de 6de verdieping. Kees heerlijke beef en ik mijn eerste sushi. En overdenken de rijkdom waar wij nu mee reizen. Hoe was het voor ons geweest, als die bom er niet was geweest?
Dubbele gedachtes, ook al was de bevolking er zelf achteraf ook blij mee dat japan nu eindelijk capituleerde ,(ze werden al jaren uitgehongerd en uitgebuit door oorlogvoerende keizer) maar het blijft een vreselijk middel.
Dit was een stukje nabije geschiedenis. Geen 400j oud, slechts 72j. Slechts 1 mensen leven.
Even pas op de plaats om van onze vrijheid te genieten.
Het kasteel ligt er prachtig bij in de zon. Gelukkig is het niet al te druk en kunnen we meteen naar binnen. Je wordt het hele kasteel doorgeleid, maar er is weinig tot niets te zien. Enkel het gebouw zelf.
Geen inrichting, geen meubels, geen verhaal, wat jammer, een gemiste kans. Na 1uur en heel veel trappen op en af, staan we weer buiten. De buitenkant is prachtig, daar hadden we het bij kunnen laten. toch leuk om gezien te hebben.
Snelle lunch (japanese style) en door naar Hiroshima.
De Shinkansen blijven ons uitdagen. Het gaat fout na Hemeji. We krijgen de omroep stop op Hiroshima niet mee. En dan is het volgende station 130km verder. Hahahaha, ja zo gaat dat.
En dan weer terug 25min treinen..... dat is totaal 1,5uur minder Hiroshima. Helaas. En onze tijd was daar al zo beperkt door Hemeji stop.
C'est la vie.
Maar het Peace Memorial Museum is aan het verbouwen, dus 1,5uur is bijna genoeg om de film te zien en het huidige museum te doorlopen. Al worden wij er rond 18.10uur langzaam maar resoluut uitgeveegd door oprukkende bewakings mannetjes.
We zagen wat ooit was voor en na de bom, en het verhaal van de weder opbouw.
Misschien moet Trump eens met een overlevende in gesprek gaan. Nu kan het nog. Het zijn er niet veel meer.
Daarna door het Peace Memorial Park, via de Peace Bell, naar de A-Bomb Dome gelopen. Het sinistere sillouette van een vernield overheids gebouw, waar de bom op 600m hoogte boven is ontploft.
Het geraamte is het enige overblijfsel van dat resultaat. Vreselijk te bedenken wat voor leed zich hier afgespeeld heeft. Onmenselijk.
En dan de veerkracht van een volk om zo terug te komen.
We wandelen terug naar het station, eten daar op de 6de verdieping. Kees heerlijke beef en ik mijn eerste sushi. En overdenken de rijkdom waar wij nu mee reizen. Hoe was het voor ons geweest, als die bom er niet was geweest?
Dubbele gedachtes, ook al was de bevolking er zelf achteraf ook blij mee dat japan nu eindelijk capituleerde ,(ze werden al jaren uitgehongerd en uitgebuit door oorlogvoerende keizer) maar het blijft een vreselijk middel.
Dit was een stukje nabije geschiedenis. Geen 400j oud, slechts 72j. Slechts 1 mensen leven.
Even pas op de plaats om van onze vrijheid te genieten.
-
25 November 2017 - 18:02
Lucy:
Indrukwekkend om daar te lopen met de geschiedenis in je achterhoofd. Maar wel blij, dat jullie er gewest zijn? (Kees ook ?..;-))
-
25 November 2017 - 19:43
Jolanda:
Ik wist helemaal niet dat je daar al kunt komen op dezelfde plaats waar de bom viel. Akelig hoor.
Dan besef je inderdaad wat voor vrijheid wij hebben -
26 November 2017 - 02:52
Linda En Kees :
Sterker nog. Er is bijna meteen weer gebouwd op die plek. De straling kwam van de bom. Niet van blijvend actieve stof. Iedereen die ziek geworden is, was op dat monent binnen het bereik. Of in het jaar daarna voor hulp.
Het is anders als er een kernreactor ramp is. Daar is en blijft stralings gevaar door actief uranium.
Dus al heel snel is het gebied weer vrij gegeven voor gebruik. -
26 November 2017 - 20:54
Marjorie:
Lijkt me idd indrukwekkend om Hiroshima te bezoeken.
En wat een mooie foto's weer, vooral van het witte samoeraikasteel.
Leuk om mee te reizen door Japan! Geniet er nog van samen!
-
26 November 2017 - 21:16
Hetty:
Wat een reis zeg. Al die uren die jullie onderweg zijn daar heb je straks nog week thuis voor nodig om bij te tanken.
Deze dag is ook wel echt de moeite waard weer, gaaf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
