Koyasan, dag 10
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda en Kees
26 November 2017 | Japan, Hiroshima
We moeten niks vandaag, ja uitchecken voor 10uur.
Beetje uitslapen, uitgebreid douchen, ontbijtje, koffers stallen in hotel en met dagrugzakje naar kyotostation, om aan onze lange reis naar het zuiden te beginnen, naar Koyasan.
Was het al een lange reis met 4 overstappen, kwam daar de busrit bij, omdat de typhoon van vorige maand het laatste treinstuk en bergbaantje vernield had.
Koyasan is een eeuwen oude Shingon sect Boedistische plaats. Reeds 1200j geleden is de eerste tempel hier geplaatst, inmiddels zijn er hier 110.
Maar het meest bijzonder is de boedistische begraafplaats, hopelijk is het morgen droog en kunnen we daar heen. Vandaag werd de regen erger en erger. En zijn we bijna nergens geweest. Enkel 4,5uur gereisd door een prachtig berg landschap.
Vandaag slapen wij bij de monniken in de tempel op Futons. Vegatarisch maaltijd. Bijzonder en lekker. Zag er ook prachtig uit.
En morgen worden wij om 6uur gewekt voor de vuur meditatie. 1,5uur. ZEN.
Denk nu niet dat we desolaat in de bergen zitten. Want wij hebben 1 ding nu wel geleerd: in Japan ben je nooit alleen. Het is overal vol en druk. Ook hier hoog in de bergen. Vol en druk. En dat terwijl je voor meditatie juist ruimte en rust wilt.........
Heel apart.
Het verklaard wel waarom Japanners enorm op hun privacy gesteld zijn. Je staat bv niet tegen elkaar aan in een overvolle trein. Zowel dan krijg je 1000x excuses. De minste (per ongeluke) aanraking wordt al vreselijk gevonden. De fout ligt echter nooit bij jouw, altijd bij hun zelf. Bijzonder. Je staart iemand zelfs niet aan. Dat voelt al als intiem.
Zelfs parfum wordt als een indringer gezien. Japanners ruiken niet, en stinken ook niet.
Iedereen houd zich met zichzelf bezig in het openbaar. Slapen, lezen of spelen spelletjes op hun telefoon. In de metro en trein is het stil. Daar wordt niet gepraat. Ook dat is een indringer op de privacy.
Het zijn veel ongeschreven regels van een dicht bevolkt land, om toch met 127miljoen mensen te kunnen leven zonder problemen.
Beetje uitslapen, uitgebreid douchen, ontbijtje, koffers stallen in hotel en met dagrugzakje naar kyotostation, om aan onze lange reis naar het zuiden te beginnen, naar Koyasan.
Was het al een lange reis met 4 overstappen, kwam daar de busrit bij, omdat de typhoon van vorige maand het laatste treinstuk en bergbaantje vernield had.
Koyasan is een eeuwen oude Shingon sect Boedistische plaats. Reeds 1200j geleden is de eerste tempel hier geplaatst, inmiddels zijn er hier 110.
Maar het meest bijzonder is de boedistische begraafplaats, hopelijk is het morgen droog en kunnen we daar heen. Vandaag werd de regen erger en erger. En zijn we bijna nergens geweest. Enkel 4,5uur gereisd door een prachtig berg landschap.
Vandaag slapen wij bij de monniken in de tempel op Futons. Vegatarisch maaltijd. Bijzonder en lekker. Zag er ook prachtig uit.
En morgen worden wij om 6uur gewekt voor de vuur meditatie. 1,5uur. ZEN.
Denk nu niet dat we desolaat in de bergen zitten. Want wij hebben 1 ding nu wel geleerd: in Japan ben je nooit alleen. Het is overal vol en druk. Ook hier hoog in de bergen. Vol en druk. En dat terwijl je voor meditatie juist ruimte en rust wilt.........
Heel apart.
Het verklaard wel waarom Japanners enorm op hun privacy gesteld zijn. Je staat bv niet tegen elkaar aan in een overvolle trein. Zowel dan krijg je 1000x excuses. De minste (per ongeluke) aanraking wordt al vreselijk gevonden. De fout ligt echter nooit bij jouw, altijd bij hun zelf. Bijzonder. Je staart iemand zelfs niet aan. Dat voelt al als intiem.
Zelfs parfum wordt als een indringer gezien. Japanners ruiken niet, en stinken ook niet.
Iedereen houd zich met zichzelf bezig in het openbaar. Slapen, lezen of spelen spelletjes op hun telefoon. In de metro en trein is het stil. Daar wordt niet gepraat. Ook dat is een indringer op de privacy.
Het zijn veel ongeschreven regels van een dicht bevolkt land, om toch met 127miljoen mensen te kunnen leven zonder problemen.
-
27 November 2017 - 16:02
Marian Gravemaker:
Wauw, erg extreem idd. dat privacy gebeuren.. lueke foto's! ook van het vorige bericht.. en lekker eten.. Zijn jullie al een beetje gewend aan op de grond zitten? -
27 November 2017 - 23:28
Linda En Kees :
Op de grond zitten went niet voor ons. Zeker niet om zo te eten of een hele avond zo door te brengen.
En dan ook nog met de kou van de grond, in de bergen, terwijl de kamer slechts door een straalkacheltje verwarmd wordt. De buiten temperatuur gaat hier rap omlaag.
Leven als een monnik is verre van comfortabel.
Al moet ik zeggen dat de mediratieruimte wel heel warm was. Tot onze verbazing. Wij snappen niet waarom ze de thermische warmte van de vulkaan niet als vloerverwarming gebruiken dure straalkachels, maar enkel om te baden. -
28 November 2017 - 03:00
Hetty:
Wat een verhaal weer en wat een verschil met onze cultuur zeg.
Dat die mensen het niet in hun rug krijgen van de hele tijd zo laag ad grond zitten/hangen pff en idd de temperatuur op de koude vloer zal ook niet fijn zijn! Zou niks voor mij zijn, denk ik! Ook het niet praten met elkaar en zichzelf bezig houden is heel apart. Ook dat zou voor mij een probleem zijn. De stilte zou ik bijna gewoon eng kunnen gaan vinden maar mss met zoveel mensen op een kluitje dat je wel moet! !
Hier regent het vandaag ook al de hele dag pijpenstelen dus dat verschil is iets minder groot, hihi!! Mooie foto's en mooi reisverslag weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
